Cause we are survivors
We're not gonna give up
We're not gonna stop
We're gonna work harder
We are survivors
We gonna make it
We'll never stop
Keep on surviving
Survivors – Leoni Janssen, Aids Memorial Day 2012
De tijd dat mensen in Nederland massaal overleden aan aids ligt al jaren achter ons. In de levens van velen heeft die periode diepe sporen achter gelaten.
Ik vond het schokkend om te moeten beseffen wat het betekent dat je niet langer vrij kan zijn in de liefde en het beleven van seks, maar daarin geconfronteerd wordt met de dreiging van dood. Wat het betekent om voortdurend afscheid te moeten nemen van geliefden of ex-geliefden, en aanwezig te zijn bij vrijwillig sterven.
In deze periode ging het ziekteproces zo snel dat iedereen, inclusief de hulp- en zorg verlening, voortdurend de fasen van rouw mee beleefde: Ontkenning, Woede, Verdriet, Depressie en Acceptatie. (Spreker op Aids Memorial Day 2012)
Wij komen ze bij ShivA bijna dagelijks tegen, de mensen die dat meemaakten, zelf ook geïnfecteerd - of juist niet, te midden van zovelen met aids.
Wat betekent dat voor je, dat je overleefd hebt wat anderen velde?
De rouw om wie je verloor, de intensiteit van het leven in die tijd van dood en van gemeenschap rondom ziekte en dood, het zorgen tot het eind, het herdenken.
Hoe heb jij je weer op het leven gericht? Of zijn die verhalen te oud om weer te vertellen?
Tien jaar lang heb ik jaarlijks stilgestaan bij de dood van mijn vriend. Het was ingrijpend, ja, maar zo langzamerhand begon ik te denken: het is ook wel zo'n beetje klaar nu. Niet dat het me zo nu en dan nog steeds kan overvallen, het verlies, maar het leven gaat ook door. De laatste jaren ging ik samen met mijn nieuwe partner naar de herdenking op Aids Memorial Day. Na tien jaar hebben we tegen elkaar gezegd: dit is de laatste keer. Het is goed zo.
Als je jouw ervaring wilt delen, dan kan dat door deze hier in te voeren.
Wij weten dat veel mensen er mee leven, en dat het leven daarna nooit meer hetzelfde geworden is. Rijker vaak, maar niet altijd.
De intense verbondenheid, de gemeenschap die je kon ervaren in de hiv-wereld: dat was toen. Voor mensen die dat meegemaakt hebben, en nog steeds leven met hiv, is het niet eenvoudig om te merken dat die intensiteit, die verbondenheid er niet meer vanzelfsprekend is. Voor ShivA is dat een reden om de gelegenheid te blijven bieden om die gemeenschap te ervaren. Bijvoorbeeld in onze retraites, onze weekends voor migrantenvrouwen, recent onze Open-Je-Deuren-Dag en straks ook via deze site online.
Wat doe je als het je niet wil lukken, je weer op het leven te richten? Neem rustig contact met ons op!
Niet iedereen is ongeschonden uit de strijd gekomen. Slecht zien of horen, vermoeidheidsklachten, beperkingen door een hersenontsteking of andere agressieve infectie. Toch is hij er, elke keer weer, als het over het herdenken van die verliezen gaat: de kreet dat we niet meer moeten stilstaan bij de dood, maar het leven vieren! Juist daar waar je de koude, natte, modderige grond van het bestaan raakt, daar ontstaat de nieuwe levenskracht.
There beneath the bitter snows
Lies the seed
that with the suns love
In the spring
Becomes the rose