Vrouwen met hiv
Vrouwenpower!
Is leven met hiv een mannenzaak?
Nog steeds zijn het vooral mannen die hiv hebben. Vrouwen met hiv zijn in de minderheid.
O ja, komen er meer vrouwen met hiv op de retraite? Echt waar? Ik dacht dat er nauwelijks vrouwen waren, ik weet het wel dat het niet zo is, maar ik denk toch vaak dat ik de enige ben in deze situatieā¦.
Voor veel vrouwen is het een verademing, een luxe, om andere vrouwen te leren kennen die ook hiv hebben, samen te praten, uit te wisselen en te lachen over wat hen allemaal overkomt.
Verhalen die je nauwelijks kon vertellen, en die dan ineens herkenbaar zijn!
Over mannen, kinderen hebben en kinderen krijgen, wat mensen van je denken, wat mensen van je kinderen denken, je onzekerheid, verantwoordelijkheden, je lijf, de invloed van medicijnen, over relaties, intimiteit, seksualiteit, wat je nog wel en niet meer en weer durft daarin, over wie er bang en bezorgd om je zijn, en om wie jij bang en bezorgd bent.
Wie ben je, als vrouw met hiv? Wat voor vrouw ben je, ben je dezelfde die je was, of anders geworden? Wie ziet je daarin, wie (h)erkent je? Het kan zo goed zijn om het isolement van in je eentje hiv zitten te hebben te doorbreken.
ik geloof
dat ik geen groter geschenk
kan ontvangen
dan door de ander
te worden gezien
te worden gehoord
te worden begrepen
en aangeraakt
Virginia Satir
Vrouwenpower!
En wat gebeurt er dan, als vrouwen wel hun verhalen met elkaar kunnen delen? Dit stukje van de site heet niet voor niets: Vrouwenpower!
Nieuwsgierig? Lees verder en vul onze teksten aan met je eigen ervaringen over:
Beeldvorming
Ken je mij, wie ben ik dan?
In de minderheid zijn
Wat zijn dan specifieke dingen die je met vrouwen wel kunt delen?
Kinderen
Kinderen krijgen, voor veel vrouwen een belangrijk deel van hun leven, omgeven met ups en downs, met intens geluk en grote zorgen. Heeft hiv daar ook invloed op?
Mijn lichaam
Kan je genieten van je lichaam, vind je het nog/weer mooi, eigen, lekker, met hiv en al? Voor veel vrouwen een lastige vraag, met hiv nog lastiger?
Zorgen
Hoe staat het bij jou met de balans tussen geven en ontvangen? Als je zorg en rust nodig hebt, maar ook een partner, een kind, een baan? Als je partner of kind het ook heeft/had?